ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΣΤΑΣ (1933-2014)
Επίσημη ιστοσελίδα του Έλληνα ζωγράφου Κώστα Λούστα, διαχειριστές της οποίας είναι τα παιδιά του καλλιτέχνη Στέργιος και Ταρσή-Μιμή Λούστα.
Αυτοπροσωπογραφία 1984
Βιογραφικό σημείωμα – Κριτικές & σχόλια
Γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά μεγάλωσε στη Φλώρινα. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δάσκαλο και μέντορα τον Γιάννη Μόραλη (1953-1958). Εξέθεσε έργα του για πρώτη φορά στη Φλώρινα το 1957. Η πρώτη του ατομική έκθεση στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκε στη Χ.Α.Ν. με τη φροντίδα του ποιητή Γιώργου Βαφόπουλου το 1961. Από το 1963 ο Κώστας Λούστας έζησε και εργάστηκε στην Νέα Υόρκη των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου ανάμεσα στους πρώτους υποστηρικτές του υπήρξε ο γνωστός συλλέκτης Χρήστος Μπάστης. Συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις (Di Salvo Art Gallery, Chase Gallery, Gallery Chevance, Joseph Paolillo), και πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις τόσο στη Νέα Υόρκη (Saldinger Gallery, Long Island University, Brooklyn, και Firehouse Gallery, Nassau) όσο και στο Λονδίνο (Ζaydler Gallery). Ανάμεσα στις σημαντικότερες ατομικές του εκθέσεις στην Ελλάδα την περίοδο αυτή συγκαταλέγονται αυτές στις γκαλερί Τέχνη και Βέλτσου της Θεσσαλονίκης το 1963 και το 1965 αντίστοιχα, και στη γκαλερί Hilton της Αθήνας το 1968. Η συνεργασία του με την διεθνούς φήμης Galerie Internationale στην Madison Avenue της Νέας Υόρκης, στην οποία πραγματοποίησε ατομική έκθεση για πρώτη φορά το 1972, συνεχίστηκε με πολυετές συμβόλαιο.
Στην Αθήνα το 1980 και το 1983 διοργανώθηκαν ατομικές εκθέσεις στις γκαλερί «Eγγονόπουλος» και «Συλλογή» αντίστοιχα. Το 1991 ο Δήμος Θεσσαλονίκης τίμησε την τριαντάχρονη καλλιτεχνική του παρουσία με ατομική έκθεση αναδρομικού χαρακτήρα στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο. Το 1993 με τη σειρά 80+1 Πορτρέτα Προσωπικοτήτων της Θεσσαλονίκης, που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο των Δημητρίων (Αποθήκη 1 του Ο.Λ.Θ.), ο Κώστας Λούστας βραβεύτηκε από το Δήμο Θεσσαλονίκης για την προσφορά του στα εικαστικά δρώμενα. Η έκθεση αυτή σημείωσε ρεκόρ αριθμό επισκεπτών. Το 1998 επέστρεψε στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο με τη συλλογή ‘Elgar 96’. Το 1999 διοργανώθηκε ατομική έκθεση στη Paul Hawkins Gallery στο Mayfair του Λονδίνου. Η σειρά έργων με θέμα το γυναικείο γυμνό, και με τίτλο ‘Παραλλαγές 2000’, εκτέθηκε το 2001 από τη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Γ του Ο.Λ.Θ.). Το 2002 διοργανώθηκε ατομική έκθεση από την Εταιρία Μακεδονικών Σπουδών. Η συλλογή του με τίτλο «Αmelia 2004» παρουσιάστηκε από την Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης στη Βίλα Μπιάνκα τον Μάιο του 2005. Το 2006 η αίθουσα τέχνης Ιανός της Αθήνας διοργάνωσε ατομική έκθεση των έργων του, και ακολούθησαν δύο ατομικές εκθέσεις στη γκαλερί Άτριον της Θεσσαλονίκης το 2010 και το 2012. Μέρος της προσωπικής συλλογής έργων του καλλιτέχνη εκτέθηκε στο πλαίσιο τιμητικής αναδρομικής έκθεσης στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο τον Νοέμβριο του 2012.
Κατά την εξηντάχρονη πορεία του, συνεργάστηκε με πολυάριθμους Έλληνες γκαλερίστες, όπως οι Μιχαλαριάς και Καπόπουλος, και τις αίθουσες τέχνης Αέναον, Γκαλερί της Έρσης και Περιπλάνηση, καθώς και με τις γκαλερί Άτριον και Άρτιον, Νίτρα, Μεταμόρφωση και Ειρμός της Θεσσαλονίκης. Οι ομαδικές του εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό ήταν αναρίθμητες, ενώ είχε συμμετάσχει σε όλες τις Πανελλήνιες.
Μετά το θάνατό του, η Κερκυραϊκή Πινακοθήκη και το Μουσείο Μπενάκη (Πινακοθήκη Ν. Χατζηκυριάκου-Γκίκα) διοργάνωσαν αναδρομικές εκθέσεις προς τιμήν του το 2016. Το 2018 στο πλαίσιο της 83ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, όπου τιμώμενη χώρα ήταν οι ΗΠΑ, το ΜοΜus Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (πρώην Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης) οργάνωσε τιμητική ατομική έκθεση εστιάζοντας στη ζωή και το έργο του Κώστα Λούστα στη Νέα Υόρκη τις δεκαετίες 1960-1970. Το 2019 το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών εγκαινίασε έκθεση αφιερωμένη σε άγνωστους πίνακες και σχέδια που ανήκουν στη μόνιμη συλλογή του Τελλογλείου και στη συλλογή της οικογένειας του καλλιτέχνη. Με αφορμή τα πέντε χρόνια από το θάνατο του ζωγράφου, η Nitra Gallery στη Θεσσαλονίκη παρουσίασε στην έκθεση με τίτλο ‘Cielo e mar’ μία σειρά θαλασσογραφιών που καλύπτουν τέσσερις δεκαετίες εικαστικής δημιουργίας.
Παράλληλα με τη ζωγραφική, ο Κώστας Λούστας υπήρξε από νεαρή ηλικία πολυγραφότατος ποιητής, αρθρογράφος και πεζογράφος. Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στη λογοτεχνική εφημερίδα νέων της Φλώρινας «Το Ξημέρωμα» το 1953. Το 1977 τιμήθηκε από το Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών για την προσφορά του στις τέχνες και τα γράμματα. Από το 1985 έως και το 2003, η εφημερίδα «Κοινή Γνώμη» και το περιοδικό «Εταιρία» της Εταιρίας Γραμμάτων και Τεχνών της Φλώρινας δημοσίευσαν συνολικά περίπου 60 ποιήματα του καλλιτέχνη, εικοσιεπτά εκ των οποίων συμπεριλήφθηκαν στη συλλογή ποιημάτων, υπό τον τίτλο Κωστάκης Λούστας -Ποιήματα (1986-1997) που εξέδωσε η «Εταιρία» το 1997. Συνεργάστηκε επί σειρά ετών ως αρθρογράφος με την εφημερίδα «Το Ποντίκι» και τις εφημερίδες «Έθνος» και «Κοινή Γνώμη» της Φλώρινας. Το αυτοβιογραφικό του βιβλίο με τίτλο Εκατό και Πλέον Δακτυλίδια για Πρίγκηπες εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ιανός το 2005. Το 2011 βραβεύτηκε από τη Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρία «Τέχνη» Κιλκίς, στο πλαίσιο πανελλήνιου ποιητικού διαγωνισμού. Το λογοτεχνικό αρχείο του καλλιτέχνη βρίσκεται σήμερα υπό τη διαχείριση της οικογένειάς του, και περιλαμβάνει πάνω από 300 αδημοσίευτα ποιήματα και δεκάδες αδημοσίευτα πεζά κείμενα σε χειρόγραφα. Εντός του 2021, προγραμματίζεται νέα έκδοση συλλογής ποιημάτων του με ισάριθμα σχέδια σε χαρτί.
Υπήρξε ένα από τα τρία ιδρυτικά στελέχη του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Φλώρινας, στέλεχος της εικαστικής επιτροπής των Δημητρίων και μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδος. Ως και το 2008, διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Το 2014 η αρμόδια επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού ενέκρινε παμψηφεί ισόβια τιμητική σύνταξη, καθώς έκρινε ότι το καλλιτεχνικό του έργο «θεμελιώνει το στοιχείο της προσφοράς διακεκριμένων υπηρεσιών στην ανάπτυξη των εικαστικών τεχνών.»
ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ
Σέβεται βέβαια την παράδοση και τις σχολές με τις διάφορες νοοτροπίες … όμως δεν θέλει να είναι ένας μιμητικός και γι’αυτό δεν ακολουθεί καμία από τις γνωστές φόρμουλες για να διατηρήσει την ατομικότητά του που τόσο έντονα εκδηλώνει στο έργο του. Έτσι εργάζεται ανεπηρέαστος από ξένες επιδράσεις. Είναι αυθεντία.
Σταύρος Σπύρογλου, Εφημερίδα Ελληνικός Βορράς, 10 Φεβρουαρίου 1963.
Ο Λούστας χρησιμοποιεί έντονες πινελιές αλλά απαλά χρώματα στα έργα του με θέμα τη Νέα Υόρκη … Το παθιασμένο συναισθηματικό του δέσιμο με αυτή την πόλη είναι εμφανές σε κάθε καμβά … Έχει επιτυχώς αιχμαλωτίσει την ψυχή της πόλης σε έργα του όπως ‘Παιδικός ζωολογικός κήπος’, ‘Ο ταχυδρόμος’, ‘Στο Μπρόντγουεϊ’ και ‘Τα παιδιά γύρω από το δέντρο’.
Virginia Sheward, Newsday, Νέα Υόρκη, 25 Σεπτεμβρίου 1964.
… στα έργα που παρουσίασες δεν υπήρχαν εντυπωσιακές, εξεζητημένες λύσεις κι έξυπνα «χαρμάνια» που ξεγελούν τους ανίδεους, αυτό είναι προς τιμήν σου… Με το ταλέντο που έχεις μπορείς να προχωρήσεις πολύ, αρκεί να το θέλεις και να μη φοβηθείς τον μόχθο. Με πολλή αγάπη κι εκτίμηση ο παλιός σου δάσκαλος Ι. Μόραλης.
Ιδιόχειρη επιστολή του Ιωάννη Μόραλη στον Κώστα Λούστα, 3 Μαΐου 1968, με αφορμή την ατομική έκθεση του Κώστα Λούστα στην αίθουσα τέχνης του Hilton στην Αθήνα.
Ένας ζωγράφος προικισμένος με γνήσιο ταλέντο … Η ζωγραφική του …είναι μοντέρνα, όχι όμως άμορφη… Ορθόδοξη κατά βάθος … έχει επαναστατικό χαρακτήρα γιατί επιδιώκει την απλοποίηση, αποφεύγει την εμπρεσσιονιστική ρευστότητα, την λεπτομέρεια, την εξπρεσσιονιστική αποσύνθεση των μορφών και φθάνει στην αφαίρεση όπου και όταν χρειάζεται.
Σπύρος Παναγιωτόπουλος, Εφημερίδα Το Έθνος, 29 Μαρτίου 1968.
Δεν βλέπουμε μόνο την Φλώρινα στην ποικιλία των εποχών, αλλά μέσα από το πέπλο των πολλών διαθέσεων του καλλιτέχνη, την ισορροπία της χαράς και της λύπης στο πνεύμα του Λούστα, που είναι ευαίσθητη σαν υδράργυρος. Υπάρχει μία απλότητα στη δουλειά του που ξεκουράζει. Η αναζήτησή του είναι μάλλον στην πραγματική καλλιτεχνία, παρά σ’αυτή που φέρνει τον ενθουσιασμό. Η απόδοση της σκιάς, η σύλληψη των αντανακλάσεων, η διάχυτη ακτινοβολία μιας φθινοπωρινής μέρας, αυτά τα τόσο λεπτά πράγματα, έχει την ικανότητα να τα απεικονίζει, ακριβώς όπως στα πορτρέτα του, όπου είναι περισσότερο πρόθυμος στο να δώσει το πνεύμα και τη διάθεση ενός ανθρώπου, παρά τα μετωπιαία χαρακτηριστικά του. Η γραμμή του είναι γρήγορη, επιδέξια και σταθερή.
Lorraine Craig, Arts Review, Λονδίνο, Δεκέμβριος 1969.
Για μένα είναι ιδιοφυία αφού το πώς είναι ζωγραφισμένο είναι το τί ζωγραφίζει. Τον ονομάζω έναν σπινθηροβόλο πολίτη του κόσμου.
Dr Edward C. Califano, Director of Galerie Internationale, Nέα Υόρκη, 1972.
Μία ατομική έκθεση που ανταμείβει πολύ στη Galerie Internationale … 42 λάδια ζωγραφισμένα με απλόχερες, γεμάτες αυτοπεποίθηση πινελιές με λεπτό και συγκροτημένο χρώμα. Πολλά, όπως η εκπληκτική σειρά ‘Ολυμπιάδα, Χαλκιδική’, είναι συναρπαστικότατες συνθέσεις κρίνοντάς τις και ως αφηρημένα αλλά και ως αναπαραστατικά, γεμάτα ατμόσφαιρα, έργα.
Betsy Powell, Park East, Nέα Υόρκη, Οκτώβριος 1972.
Τα τεμπελόξυλα στην άκρη της θάλασσας, τα κατάρτια των ψαράδικων καραβιών, τα ψάρια στο αλμυρό νερό και η λευκή άμμος στις αλυκές συνθέτουν με μοναδικά χρώματα έναν άλλο κόσμο, γεμάτο ομορφιά, ποίηση, γαλήνη μα και προσμονή.
Κοσμάς Λιναρδάτος, Εφημερίδα Η Βραδυνή, 21 Νοεμβρίου 1983.
Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η έκθεση ζωγραφικής που ανέβασε ο Κώστας Λούστας στη γκαλερί ‘Συλλογή’ … όπου παρευρέθηκε η ηγεσία των τεχνών και των γραμμάτων της πρωτεύουσας. Μεταξύ των καλεσμένων διακρίναμε τον Γιάννη Μόραλη, που ήρθε απο νωρίς, τον Μαυροΐδη, τον Ίωνα Βορρέ, τον συλλέκτη Πιερίδη, τον Πρύτανη και ζωγράφο Μυταρά, την Ζουζού Μυταρά, τον Κανακάκη, τον Στεφάνου, τον Φασιανό, τον Σαρρή, τον Πρέκα, και πλήθος καλλιτεχνών κάθε μορφής. Η έκθεση χαρακτηρίστηκε από τους ειδικούς σαν γεγονός που συγκέντρωσε το ενδιαφέρον της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας της Ελλάδας. Ο Κώστας Λούστας πιστός δημιουργός της έντεχνης ζωγραφικής, χάρισε πολλή συγκίνηση στους καλασμένους του με τη δροσιά της ματιέρας και του χρώματος στην ενότητα ‘Ρεπορτάζ 83’ που φιλοτέχνησε στη νήσο Αμμουλιανή της Χαλκιδικής ερμηνεύοντας τους τύπους των ψαράδων και τον χαρακτήρα του περιβάλλοντος.
Εφημερίδα Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 4 Δεκεμβρίου 1983.
Ο Λούστας αν και βαθύτατα συναισθηματικός δεν παρασύρεται σε εύκολες και εξεζητημένες διατυπώσεις, σε συνήθεις συνθετικές λύσεις και σε διάφορα οπτικά ευρήματα. Αντίθετα η γλώσσα του είναι έντονα ποιητική και λυρική εξαιτίας της ιδιαίτερης τονικότητας του χρώματος, η δε γραφή του είναι εξαιρετικά ασφαλής και σίγουρη όπου χρώμα και φως συνθέτουν ένα σύνολο αυστηρά δομημένο και με ακρίβεια οργανωμένο.
Μίλτος Παπανικολάου, Καθ. Ιστορίας της Τέχνης, Εφημερίδα Θεσσαλονίκη, 31 Ιανουαρίου 1991.
Παραμερίζοντας τη γοητεία της εξωτερικής όψης των ‘αντικειμένων’ ο Κώστας Λούστας επιδιώκει με πάθος να τα αντικατοπτρίσει εντός του και στη ζωγραφική επιφάνεια με ειλικρίνεια και δριμύτητα τέτοια που αυτά να μετατρέπονται ριζικά, κερδίζοντας, μεταμορφωμένα, τη δική τους αυτόνομη ζωή … στοχεύει, μέσα από την μετάπλαση των μοντέλων του σε αισθητικές φόρμες, να μιλήσει όχι μόνο για την ατομικότητά τους αλλά και για τον εαυτό του και την εποχή του.
Κάτια Κιλεσοπούλου, Έφορος Δημοτικής Πινακοθήκης Θεσσαλονίκης, Κατάλογος της ατομικής έκθεσης με τίτλο 80+1 Πορτρέτα Προσωπικοτήτων της Θεσσαλονίκης (Θεσσαλονίκη, 1993).
Καλλιτέχνης με γόνιμη πορεία και προσωπικό έργο, δημιουργός πάντα ανήσυχος, που δεν δέχεται να συνθηκολογήσει ούτε με τον ίδιο τον εαυτό του ο Κώστας Λούστας, έρχεται να μας αιφνιδιάσει με τις δημιουργίες του των τελευταίων χρόνων με μια εκπληκτική όχι μόνο για τον αριθμό της σειράς έργων – περισσότεροι από ογδόντα πίνακες – προσώπων και προσωπικοτήτων της μεταπολεμικής Θεσσαλονίκης, αλλά και με την έκταση και το χαρακτήρα των μορφοπλαστικών του διατυπώσεων. Πρόκειται για έργα που … μας δίνουν ολόσωμες τις μορφές, κυρίως όμως … επιχειρούν να προχωρήσουν μακρύτερα και να εκφράσουν όλες τις διαστάσεις τους – επαγγελματική, κοινωνική, πνευματική, ψυχική.
Χρύσανθος Χρήστου, Ομ. Καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης, Ακαδημαϊκός, Κατάλογος της ατομικής έκθεσης με τίτλο 80+1 Πορτρέτα Προσωπικοτήτων της Θεσσαλονίκης (Θεσσαλονίκη, 1993).
Ο Λούστας μας επιτρέπει να χαρούμε μια ζωγραφική έντιμη κα πλούσια, χωρίς ανάγκη ερμηνευτή, μια ζωγραφική που μιλάει στο μάτι και στην ψυχή του όποιου θεατή … Κι αυτό είναι το σπουδαίο στον Λούστα. Ότι καταφέρνει το σπουδαίο να το μεταφέρει κοντά μας και το ασήμαντο να το μετουσιώνει σε σπουδαίο με τη σοφή χρωματική και σχεδιαστική του γλώσσα.
Βιβή Καραγιάννη, Εφημερίδα Μακεδονία, 17 Μαΐου 1998.
Σημάδι νεανικής ζωντάνιας καλά διατηρημένης είναι η εκφραστική ποικιλία των έργων. Με την εξπρεσσιονιστική απόδοση, τις γωνιώδεις κυβιστικές μορφές, την ανάλυση της εικόνας σε επιμέρους στοιχεία (μικρές κυκλικές πινελιές), την κλασσική σύνθεση σε ορισμένα έργα και τα ασυνήθιστα καδραρίσματα που επιδιώκει η τέχνη της φωτογραφίας, ο Λούστας ξεναγεί τον θεατή στην ιστορία της μοντέρνας τέχνης. Και αφήνει ανοιχτό το θέμα της αισθητικής επιλογής και της συγχρονικότητας.
Ελένη Στούμπου, Ιστορικός της Τέχνης-Αρχαιολόγος, Εφημερίδα Μακεδονία, 6 Ιανουαρίου 2001.
Το θεαματικό με το Λούστα είναι, πως αξιοποιεί, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, την μεγάλη του δυνατότητα στο χειρσμό των χρωμάτων και των σχημάτων, προκειμένου να αποδώσει ανθρώπινα συναισθήματα.
Παρασκευή Μανάκου Σατραζάνη, Έφορος Δημοτικής Πινακοθήκης Θεσσαλονίκης, Κατάλογος της ατομικής έκθεσης με τίτλο Αμέλια 2004 (Θεσσαλονίκη, 2005).
Με την οξυδέρκεια και τη φρεσκάδα της ευαισθησίας του, έχει προσφέρει, ως σήμερα, απλόχερα, μεγάλες θεματικές ενότητες έργων, με την υπολογίσιμη, άρτια δουλεμένη εκφραστκή του γλώσσα, μια γλώσσα χωρίς περιττά στολίδια, πεπεισμένος ότι ο κορμός, ως μεσολαβητής σιωπηλών διαβουλεύσεων, ανάμεσα στην όραση της βιωμένης και της διαισθανόμενης πραγματικότητας, αποτελεί τη σταθερή αξία στη γέννηση της εικόνας.
Έλλη Καπλάνη Κοκκίνη, Ιστορικός της Τέχνης, Κατάλογος της ατομικής έκθεσης με τίτλο Αμέλια 2004 (Θεσσαλονίκη, 2005).
Με συνεχή πλούσια παραγωγή 50 ετών, ζωγράφος με κορυφαία ταλέντα … πρόκειται για “ζωγραφική καθαυτή”, δηλαδή αστραπιαία οπτική σύλληψη του θέματος και γρήγορη μεταγραφή του στο τελάρο, με κινήσεις και χρώματα εξπρεσσιονιστικά, σχεδόν βίαια, αλλά και αθώα… Ο Λούστας ζει το τοπίο, “γίνεται ένα” με τη βορειοελλαδίτικη υγρασία που βαραίνει τα χρώματα και θυμίζει τις τονικότητες των Ολλανδών τοπιογράφων. Καταξιωμένος ήδη στους κύκλους των ειδικών, επαξίως διεκδικεί νομίζω πολύ περισσότερα στην ιστορία της τοπιογραφίας μας.
Χάρης Καμπουρίδης, Ιστορικός-Κριτικός της Τέχνης, Εφημερίδα Τα Νέα, 25 Οκτωβρίου 2006.
Πέρα από την ακαδημαϊκή παιδεία, η ζωγραφική του φανερώνει μια βαθειά γνώση των ρευμάτων της Ευρωπαϊκής τέχνης, αλλά και του τρόπου με τον οποίο διαχειρίστηκε η προηγούμενη γενιά των Ελλήνων ζωγράφων τα διδάγματά της. Ο Λούστας πειραματίστηκε με τις τεχνικές και τα υλικά, καταλήγοντας συνειδητά σε ένα προσωπικό ιδίωμα ήπιου εξπρεσσιονισμού, που βρήκε την κορύφωσή του στη σειρά 80 + 1 προσωπογραφιών προσωπικοτήτων της Θεσσαλονίκης.
Κωνσταντίνος Παπαχρίστου, Μουσείο Μπενάκη, Επιμελητής στην Πινακοθήκη Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα. Κατάλογος της ατομικής έκθεσης Κώστας Λούστας 1993-2014 – Ζωγραφική στο Μουσείο Μπενάκη (Θεσσαλονίκη, 2016).
Ξέρει να μετουσιώνει το ασήμαντο και καθημερινό σε ατμόσφαιρα, ποίηση, συναίσθημα, δημιουργώντας μιαν άμεση γέφυρα επικοινωνίας με τον συναισθηματικό κόσμο του θεατή… Σε απόλυτη συμφωνία το εικαστικό του έργο με τη λογοτεχνική του, φαινομενικά απλή, παρατήρηση της καθημερινότητας, παρασύρει τον θεατή-αναγνώστη στην εσωτερική περιγραφή του θέματος που επιλέγει.
Αλεξάνδρα Γουλάκη Βουτυρά, Καθηγήτρια Σχολής Καλών Τεχνών ΑΠΘ, Γενική Γραμματέας του Δ.Σ. του Τελλογλείου Ιδρύματος. Κατάλογος ατομικής έκθεσης Άγνωστα έργα του Κώστα Λούστα στο Τελλόγλειο, Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών ΑΠΘ (Θεσσαλονίκη, 2019).