Ο Λούστας χρησιμοποιεί έντονες πινελιές αλλά απαλά χρώματα στα έργα του με θέμα τη Νέα Υόρκη … Το παθιασμένο συναισθηματικό του δέσιμο με αυτή την πόλη είναι εμφανές σε κάθε καμβά … Έχει επιτυχώς αιχμαλωτίσει την ψυχή της πόλης σε έργα του όπως ‘Παιδικός ζωολογικός κήπος’, ‘Ο ταχυδρόμος’, ‘Στο Μπρόντγουεϊ’ και ‘Τα παιδιά γύρω από το δέντρο’.

… στα έργα που παρουσίασες δεν υπήρχαν εντυπωσιακές, εξεζητημένες λύσεις κι έξυπνα «χαρμάνια» που ξεγελούν τους ανίδεους, αυτό είναι προς τιμήν σου… Με το ταλέντο που έχεις μπορείς να προχωρήσεις πολύ, αρκεί να το θέλεις και να μη φοβηθείς τον μόχθο.  Με πολλή αγάπη κι εκτίμηση ο παλιός σου δάσκαλος Ι. Μόραλης.

Ένας ζωγράφος προικισμένος με γνήσιο ταλέντο … Η ζωγραφική του …είναι μοντέρνα, όχι όμως άμορφη… Ορθόδοξη κατά βάθος … έχει επαναστατικό χαρακτήρα γιατί επιδιώκει την απλοποίηση, αποφεύγει την εμπρεσσιονιστική ρευστότητα, την λεπτομέρεια, την εξπρεσσιονιστική αποσύνθεση των μορφών και φθάνει στην αφαίρεση όπου και όταν χρειάζεται.

Δεν βλέπουμε μόνο την Φλώρινα στην ποικιλία των εποχών, αλλά μέσα από το πέπλο των πολλών διαθέσεων του καλλιτέχνη, την ισορροπία της χαράς και της λύπης στο πνεύμα του Λούστα, που είναι ευαίσθητη σαν υδράργυρος. Υπάρχει μία απλότητα στη δουλειά του που ξεκουράζει. Η αναζήτησή του είναι μάλλον στην πραγματική καλλιτεχνία, παρά σ’αυτή που φέρνει τον ενθουσιασμό. Η απόδοση της σκιάς, η σύλληψη των αντανακλάσεων, η διάχυτη ακτινοβολία μιας φθινοπωρινής μέρας, αυτά τα τόσο λεπτά πράγματα, έχει την ικανότητα να τα απεικονίζει, ακριβώς όπως στα πορτρέτα του, όπου είναι περισσότερο πρόθυμος στο να δώσει το πνεύμα και τη διάθεση ενός ανθρώπου, παρά τα μετωπιαία χαρακτηριστικά του. Η γραμμή του είναι γρήγορη, επιδέξια και σταθερή.

Για μένα είναι ιδιοφυία αφού το πώς είναι ζωγραφισμένο είναι το τί ζωγραφίζει. Τον ονομάζω έναν σπινθηροβόλο πολίτη του κόσμου.

Μία ατομική έκθεση που ανταμείβει πολύ στη Galerie Internationale … 42 λάδια ζωγραφισμένα με απλόχερες, γεμάτες αυτοπεποίθηση πινελιές με λεπτό και συγκροτημένο χρώμα. Πολλά, όπως η εκπληκτική σειρά ‘Ολυμπιάδα, Χαλκιδική’, είναι συναρπαστικότατες συνθέσεις κρίνοντάς τις και ως αφηρημένα αλλά και ως αναπαραστατικά, γεμάτα ατμόσφαιρα, έργα.

Τα τεμπελόξυλα στην άκρη της θάλασσας, τα κατάρτια των ψαράδικων καραβιών, τα ψάρια στο αλμυρό νερό και η λευκή άμμος στις αλυκές συνθέτουν με μοναδικά χρώματα έναν άλλο κόσμο, γεμάτο ομορφιά, ποίηση, γαλήνη μα και προσμονή.

Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η έκθεση ζωγραφικής που ανέβασε ο Κώστας Λούστας στη γκαλερί ‘Συλλογή’ … όπου παρευρέθηκε η ηγεσία των τεχνών και των γραμμάτων της πρωτεύουσας. Μεταξύ των καλεσμένων διακρίναμε τον Γιάννη Μόραλη, που ήρθε απο νωρίς, τον Μαυροΐδη, τον Ίωνα Βορρέ, τον συλλέκτη Πιερίδη, τον Πρύτανη και ζωγράφο Μυταρά, την Ζουζού Μυταρά, τον Κανακάκη, τον Στεφάνου, τον Φασιανό, τον Σαρρή, τον Πρέκα, και πλήθος καλλιτεχνών κάθε μορφής. Η έκθεση χαρακτηρίστηκε από τους ειδικούς σαν γεγονός που συγκέντρωσε το ενδιαφέρον της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας της Ελλάδας. Ο Κώστας Λούστας πιστός δημιουργός της έντεχνης ζωγραφικής, χάρισε πολλή συγκίνηση στους καλασμένους του με τη δροσιά της ματιέρας και του χρώματος στην ενότητα ‘Ρεπορτάζ 83’ που φιλοτέχνησε στη νήσο Αμμουλιανή της Χαλκιδικής ερμηνεύοντας τους τύπους των ψαράδων και τον χαρακτήρα του περιβάλλοντος.

Ο Λούστας αν και βαθύτατα συναισθηματικός δεν παρασύρεται σε εύκολες και εξεζητημένες διατυπώσεις, σε συνήθεις συνθετικές λύσεις και σε διάφορα οπτικά ευρήματα. Αντίθετα η γλώσσα του είναι έντονα ποιητική και λυρική εξαιτίας της ιδιαίτερης τονικότητας του χρώματος, η δε γραφή του είναι εξαιρετικά ασφαλής και σίγουρη όπου χρώμα και φως συνθέτουν ένα σύνολο αυστηρά δομημένο και με ακρίβεια οργανωμένο.

Παραμερίζοντας τη γοητεία της εξωτερικής όψης των ‘αντικειμένων’ ο Κώστας Λούστας επιδιώκει με πάθος να τα αντικατοπτρίσει εντός του και στη ζωγραφική επιφάνεια με ειλικρίνεια και δριμύτητα τέτοια που αυτά να μετατρέπονται ριζικά, κερδίζοντας, μεταμορφωμένα, τη δική τους αυτόνομη ζωή … στοχεύει, μέσα από την μετάπλαση των μοντέλων του σε αισθητικές φόρμες, να μιλήσει όχι μόνο για την ατομικότητά τους αλλά και για τον εαυτό του και την εποχή του.

Καλλιτέχνης με γόνιμη πορεία και προσωπικό έργο, δημιουργός πάντα ανήσυχος, που δεν δέχεται να συνθηκολογήσει ούτε με τον ίδιο τον εαυτό του ο Κώστας Λούστας, έρχεται να μας αιφνιδιάσει με τις δημιουργίες του των τελευταίων χρόνων με μια εκπληκτική όχι μόνο για τον αριθμό της σειράς έργων –  περισσότεροι από ογδόντα πίνακες – προσώπων και προσωπικοτήτων της μεταπολεμικής Θεσσαλονίκης, αλλά και με την έκταση και το χαρακτήρα των μορφοπλαστικών του διατυπώσεων. Πρόκειται για έργα που … μας δίνουν ολόσωμες τις μορφές, κυρίως όμως … επιχειρούν να προχωρήσουν μακρύτερα και να εκφράσουν όλες τις διαστάσεις τους – επαγγελματική, κοινωνική, πνευματική, ψυχική.

Ο Λούστας μας επιτρέπει να χαρούμε μια ζωγραφική έντιμη κα πλούσια, χωρίς ανάγκη ερμηνευτή, μια ζωγραφική που μιλάει στο μάτι και στην ψυχή του όποιου θεατή … Κι αυτό είναι το σπουδαίο στον Λούστα. Ότι καταφέρνει το σπουδαίο να το μεταφέρει κοντά μας και το ασήμαντο να το μετουσιώνει σε σπουδαίο με τη σοφή χρωματική και σχεδιαστική του γλώσσα.

Σημάδι νεανικής ζωντάνιας καλά διατηρημένης είναι η εκφραστική ποικιλία των έργων. Με την εξπρεσσιονιστική απόδοση, τις γωνιώδεις κυβιστικές μορφές, την ανάλυση της εικόνας σε επιμέρους στοιχεία (μικρές κυκλικές πινελιές), την κλασσική σύνθεση σε ορισμένα έργα και τα ασυνήθιστα καδραρίσματα που επιδιώκει η τέχνη της φωτογραφίας, ο Λούστας ξεναγεί τον θεατή στην ιστορία της μοντέρνας τέχνης. Και αφήνει ανοιχτό το θέμα της αισθητικής επιλογής και της συγχρονικότητας.

Το θεαματικό με το Λούστα είναι, πως αξιοποιεί, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, την μεγάλη του δυνατότητα στο χειρσμό των χρωμάτων και των σχημάτων, προκειμένου να αποδώσει ανθρώπινα συναισθήματα.

Με την οξυδέρκεια και τη φρεσκάδα της ευαισθησίας του, έχει προσφέρει, ως σήμερα, απλόχερα, μεγάλες θεματικές ενότητες έργων, με την υπολογίσιμη, άρτια δουλεμένη εκφραστκή του γλώσσα, μια γλώσσα χωρίς περιττά στολίδια, πεπεισμένος ότι ο κορμός, ως μεσολαβητής σιωπηλών διαβουλεύσεων, ανάμεσα στην όραση της βιωμένης και της διαισθανόμενης πραγματικότητας, αποτελεί τη σταθερή αξία στη γέννηση της εικόνας.

Με συνεχή  πλούσια παραγωγή 50 ετών, ζωγράφος με κορυφαία ταλέντα … πρόκειται για “ζωγραφική καθαυτή”, δηλαδή αστραπιαία οπτική σύλληψη του θέματος και γρήγορη μεταγραφή του στο τελάρο, με κινήσεις και χρώματα εξπρεσσιονιστικά, σχεδόν βίαια, αλλά και αθώα… Ο Λούστας ζει το τοπίο, “γίνεται ένα” με τη βορειοελλαδίτικη υγρασία που βαραίνει τα χρώματα και θυμίζει τις τονικότητες των Ολλανδών τοπιογράφων. Καταξιωμένος ήδη στους κύκλους των ειδικών, επαξίως διεκδικεί νομίζω πολύ περισσότερα στην ιστορία της τοπιογραφίας μας.

Πέρα από την ακαδημαϊκή παιδεία, η ζωγραφική του φανερώνει μια βαθειά γνώση των ρευμάτων της Ευρωπαϊκής τέχνης, αλλά και του τρόπου με τον οποίο διαχειρίστηκε η προηγούμενη γενιά των Ελλήνων ζωγράφων τα διδάγματά της.  Ο Λούστας πειραματίστηκε με τις τεχνικές και τα υλικά, καταλήγοντας συνειδητά σε ένα προσωπικό ιδίωμα ήπιου εξπρεσσιονισμού, που βρήκε την κορύφωσή του στη σειρά 80 + 1 προσωπογραφιών προσωπικοτήτων της Θεσσαλονίκης.

Ξέρει να μετουσιώνει το ασήμαντο και καθημερινό σε ατμόσφαιρα, ποίηση, συναίσθημα, δημιουργώντας μιαν άμεση γέφυρα επικοινωνίας με τον συναισθηματικό κόσμο του θεατή… Σε απόλυτη συμφωνία το εικαστικό του έργο με τη λογοτεχνική του, φαινομενικά απλή, παρατήρηση της καθημερινότητας, παρασύρει τον θεατή-αναγνώστη στην εσωτερική περιγραφή του θέματος που επιλέγει.